Gezocht: Roze wolk!

Negen maanden lang heb je uitgekeken naar je kindje. In gedachten heb je vast al een beeld van hoe je kindje eruit zal zien. En dan is het eindelijk zover. Daar is jullie wondertje. Maar dan ineens besef je dat je eigenlijk niets voelt. Iedereen had het erover dat je op slag verliefd wordt. Dat je nog nooit zoveel van iemand gehouden hebt. Maar jij voelt niets. Natuurlijk ben je blij en gelukkig en geniet je, maar je voelt het niet. Misschien begin je te twijfelen aan jezelf. Klopt dit wel? Of, ach dat komt vast wel morgen misschien. Er gebeurt ineens zoveel. En dan merk je dat het gevoel, de roze wolk, er na een paar dagen of weken nog niet is. Misschien word je hier onzeker van en begin je te piekeren. Je schaamt je misschien wel voor het gevoel wat er niet is en wordt somber. En dan ook nog die huilbuien. Het tekort aan slaap begint ook mee te spelen en prikkelbaarheid ligt op de loer.

Maar liefst 10 tot 15% van alle bevallen vrouwen krijgt in meer of mindere mate last van een postnatale depressie. Een postnatale depressie is echt iets anders dan de wel bekende ‘babyblues’ of ook wel kraamtranen genoemd. Vijftig tot 70% van de bevallen vrouwen heeft last van de ‘babyblues’. Deze begint meestal rond de vierde dag na de bevalling en kan tot 10 dagen duren. Maar wanneer de klachten blijven aanhouden, zonder dat je ook nog maar een moment kunt genieten, dan is er waarschijnlijk meer aan de hand. Het sombere en lusteloze gevoel gaat bij een postnatale depressie niet vanzelf over maar houdt maandenlang aan.

Ik zelf behoor ook tot deze 10 tot 15%. Na mijn tweede zwangerschap kreeg ik last van een postnatale depressie. In het begin had ik zelf nog niet zoveel door. Ik had namelijk energie voor 10. De dag na de bevalling zat ik al, voordat de kraamhulp er was, kant en klaar aan de keukentafel te ontbijten en had ik al het nodige gedaan. Dat was niet helemaal de bedoeling. Ik moest wel om mezelf denken en mijn rust nemen. Oké dan, maar wel op mijn eigen manier. Onze zoon deed het super en alles ging ook lekker. Ik was op en top aan het genieten totdat de kraamhulp wegging.

Ik wist het niet meer en werd onzeker of ik het wel goed deed. Onze zoon begon al meer en meer te huilen. Alleen tijdens het voeden was hij stil. Ik zat dus heel veel te voeden. Ik snapte niets van zijn signalen. Ik had veel contact met het consultatiebureau, maar die wisten het ook niet. Ik raakte uitgeput. Ik had tenslotte nog een dreumes rondlopen. Ik stopte met de borstvoeding na ongeveer drie maanden. Jeetje wat had ik gefaald. Ik kon niets eens borstvoeding geven. Op advies van het consultatiebureau heb ik zo ongeveer alle soorten voedingen geprobeerd. Niets hielp. Het huilen werd alleen maar erger. Totdat mijn eigen consultatie verpleegkundige eens thuis kwam kijken. Eén blik in de box was voldoende. REFLUX. VERBORGEN REFLUX.

Eindelijk wisten we wat het was en hier kon wat aangedaan worden. Helaas was het al wel zover dat de slokdarm van mijn zoon verbrand was door het zuur. Vanaf toen is het beter gegaan. Wat een heerlijk ontspannen mannetje werd het. Maar met mij ging het al slechter. Ik voelde mij de hele dag opgejaagd. Alsof er iemand achter mij aan liep. Je moet dit nog doen en dat en dat en dat en dat. Ik had het super druk, deed 100 dingen tegelijk en niets was af. Met de dag werd ik somberder en onzekerder. Ik piekerde over alles en was vergeetachtig en had veel huilbuien.

Wie zit er nu in hemelsnaam nog op mij te wachten?? Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan en daar werd een postnatale depressie geconstateerd. Met medicatie en verschillende soorten therapie ben ik er na 1,5 jaar redelijk bovenop gekomen. Helemaal de oude ga ik niet meer worden en dat is goed zo. In de tijd dat de depressie geconstateerd werd heb ik me aangemeld voor een cursus babymassage, ondanks dat ik zelf al docent was heeft het mij en mijn zoon heel goed gedaan. Doordat onze hechting niet goed is verlopen kon ik door middel van de massage daarmee opnieuw beginnen. Ik leerde al beter te kijken naar zijn lichaamstaal en begreep hem daardoor ook veel beter. Hierdoor weet ik hoe belangrijk het is om tijd te investeren in jezelf en je baby. Even 1 op 1. Weer de verbinding maken met je baby. Dit alles is nu 14 jaar geleden.

Helaas zit de postnatale depressie nog in de taboe sfeer. Het kan zo fijn zijn om er even met iemand over te praten. Juist hierom zijn er bij De Kleine Vlinders ook privé lessen mogelijk zowel in mijn praktijk als bij jullie thuis.